PACBİ’ye göre bir kültür ürününün boykot kampanyasının hedefi olabilmesi için; ürünün İsrail kurumları tarafından sipariş edilmesi, tamamen veya kısmen İsrail resmî kurumları tarafından finanse edilmesi, bu finans karşılığında “siyasi kısıtlama” içermesi ya da etkinlik veya projenin sahte bir “denge” anlayışını güçlendirmeye hizmet ediyor olması gerekir. PACBİ, sahte denge unsurunu Filistinlileri/Arapları ve İsraillileri ilgilendiren kültür etkinlikleri ve projeleri içinde, “iki taraf” arasında her birinin kendi anlatısını sunarak eşdeğermiş gibi “denge” kuranlar yahut herhangi bir biçimde sömürgecilerle sömürgeleştirilenlerin, ezenlerle ezilenlerin “çatışma”da eşit sorumluluk taşıdığı yolundaki yanlış öncüle dayanmak olarak tarif ediyor.

İşgal rejimi kültürel etkinlikler, projeler ve çeşitli sponsorluklar vasıtasıyla “kültür sanat dostu” ve “özgürlükçü” olduğuna dair bir algı yaratmayı ve böylece gayrimeşru varlığının “normalleşmesini” amaçlıyor. İsrail için kültür sanat etkinlikleri, işlediği savaş suçlarını örtbas etmeyi sağlayan bir halkla ilişkiler operasyonu ve Filistinlilerin silikleştirildiği yeni bir tarih yazımının araçları olarak işlev görüyor. Aynı şekilde işgal edilen Filistin topraklarında yatırımı olan, Filistin’in sömürülmesinden kâr elde eden şirketler de benzer biçimde, kültür sanat sponsorlukları yoluyla kirli suç ortaklığını gözlerden uzak tutarak, itibarlarını koruma gayesi taşıyor.

PACBİ’nin 2004 yılından bu yana kültürel boykot çağrılarına aralarında Roger Waters, Angela Davis, Ken Loach, Aki Kaurismaki, Mike Leigh, Udi Aloni’nin de olduğu yüzlerce yazar, müzisyen, yönetmen, aktör/aktris ve kültür emekçisi destek vererek İsrail’de sahne almayı, İsrail’in ve suç ortaklarının sponsor olduğu etkinliklere katılmayı reddetti.